Binnen de wijk Tudorpark gelden ook voor de particuliere villa’s uitdagende en strikte vormgevingsrichtlijnen: schuine kappen met platte pannen, expressieve schoorstenen, roodbruine bakstenen en ramen met een roedeverdeling zorgen voor een eenheid in verscheidenheid met een dorpse sfeer.

De opdrachtgever van deze villa heeft vaak voor langere tijd bezoek en wenste daarom veel kamers op de verdiepingen. Om het gebouw visueel te verkleinen is het geleed in een hoog middendeel en lagere zijvleugels. Het middendeel steekt wat door naar de waterkant geeft daarmee beschutting aan een flink terras. De situering aan de binnenbocht van de waterkant was aanleiding om een deel van de woonkamer en de woonkeuken op een hoger niveau te leggen zodat die een wijds uitzicht krijgen. Het achterste deel van de woonkamer ligt op het lagere niveau en sluit aan op het terras. Royale eikenhouten schuifdeuren onderstrepen het dynamische karakter van het interieur. Het spectaculaire ruimtelijke hart van het gebouw wordt gevormd door de compleet in eikenhout uitgevoerde trap.

Dakkapellen die vanuit de gevel naar het dak doorlopen, een dubbelhoge omkadering in de achtergevel en de rijzige schoorsteen dragen verder bij aan het typische verticale karakter van de Tudorstijl. De gevels en de terrasomranding zijn gemetseld met een hardgebakken klinker en de dakpannen hebben een bijpassende kleur. Zo lijkt het bijna alsof het gebouw uit één stuk klei is geboetseerd met slechts witte raampartijen en eikenhouten deuren als verrijkende accenten.